Volgens de prins kan van berichten die mensen op sociale media plaatsen een voorspellende werking uitgaan waar bedrijven en opsporingsdiensten hun voordeel mee kunnen doen. Als voorbeeld noemt hij uitingen voorafgaand aan een grote demonstratie of festival. Daarnaast wordt sneller gesignaleerd als er iets anders aan de hand is. Bijvoorbeeld iemand die onwel wordt tijdens een festival. Op de vraag hoe het met de privacy zit, antwoordt hij dat het op deze manier inzetten van sociale media mensen juist bewuster maakt van wat ze op het web doen en laten en hoe kwetsbaar het ze maakt.

“Laten we niet vergeten dat criminelen altijd de zwakste schakel zoeken en dat is tegenwoordig niet zelden de mens die het meest actief is op sociale media. Door profielen met elkaar te combineren is het niet moeilijk te achterhalen hoe lang iemand van huis is, of zelfs zijn bankrekening te achterhalen.

Kortom: het is mogelijk de digitale footprint van medewerkers — van hoog tot laag — te maken op basis van wat mensen op internet achterlaten.” Pieter-Christiaan adviseert bedrijven om hun medewerkers te wijzen op de consequenties van hun gedrag op sociale media en daar regels voor op te stellen. Ten aanzien van de nationale veiligheid vindt de prins dat er teveel versnippering is. Hij pleit daarom voor een gemeenschappelijke meldkamer waar politie, maar ook militaire politie en veiligheidsdiensten samenwerken in een ruimte waar nieuwe technieken hun weg vinden. Het begint al bij de manier waarop een incident wordt gemeld.

Jongeren bellen nauwelijks meer. Ze appen en chatten, zo stelt Pieter-Christiaan vast. Berichten via Whatsapp, Instagram, Twitter of Facebook door burgers bereiken de noodnummers nu helemaal niet. Ze nemen daar alleen de telefoon op. Daarnaast zijn sociale media te gebruiken om betere waarschuwingsmethodes op te zetten. Bijvoorbeeld om er achter te komen wie er achter bepaalde groeperingen zitten. “Zo kan ook de zin van de onzin worden gescheiden. Als het gaat om terreur, schieten we nu vaak in de hoogste alarmfase, terwijl het bij wijze van spreken soms kan worden afgedaan met de wijkagent.”

Het hele artikel kunt u lezen op fd.nl.

Bron beveiligingnieuws.nl